ภาวะผู้นำ ตอนที่ 19

...ภาวะผู้นำ ตอนที่ 19...
...ข้อเสียในเรื่องตำแหน่ง...

...ผู้นำระดับ Position หรือตำแหน่งหน้าที่ เป็นภาวะผู้นำระดับต่ำสุด ซึ่งใครหลายคนก็อยากไปถึง แต่เชื่อเถอะ! เราไม่อยากอยู่ตรงนั้นนานนักหรอก...

...ผู้นำระดับ Position หรือตำแหน่งหน้าที่ มีข้อเสียอยู่มากมาย ซึ่งพอจะมองเห็นได้ชัดหลักๆอยู่ 8 ประการ ดังนี้...

...1.ผู้คนมักเข้าใจผิดเวลาได้รับตำแหน่งผู้นำ...

...คนเรามักคิดไปว่าสิ่งดีๆมากมายจะตามมากับตำแหน่ง ไม่ว่าจะเป็นอำนาจ ห้องทำงาน เงินเดือน เกียรติยศ ชื่อเสียง ฯลฯ...

...หรือบางคนก็คิดไปว่าพอมีตำแหน่งก็ได้เป็นผู้นำ...

...แต่..มันเป็นความคิดที่ผิดพลาด...

...ตำแหน่งเป็นเพียงโอกาสให้ก้าวไปเป็นผู้นำต่างหาก...

...ผู้นำที่แท้จริงจะต้องทุ่มเทและแสดงฝีมือให้เห็น มันเป็นเรื่องของ"การกระทำ"...

...จำให้ขึ้นใจว่า...

...คุณลักษณะที่สำคัญที่สุดของภาวะผู้นำคือ...

..."ผู้นำต้องนำพาผู้คนของเขาไปที่ไหนสักแห่ง คนเหล่านั้นไม่หยุดนิ่ง หากไม่มีการเดินทางไปไหน ก็ไม่ต้องมีเรื่องภาวะผู้นำ"...

...แนวคิดที่ผิดพลาดที่สุดของผู้นำ คือแนวคิดที่ว่า "ทำสำเร็จแล้ว ผมได้ตำแหน่งแล้ว"...

...เพราะฉะนั้น "ภาวะผู้นำ" จึงเป็นเรื่องของการกระทำ ไม่ใช่เรื่องของตำแหน่ง...

...2.ผู้นำที่พึ่งพาตำแหน่งมักไม่เห็นคุณค่าของคนอื่น...

...คนที่อาศัยตำแหน่งหน้าที่มักให้ความสำคัญกับตำแหน่งของเขาแทบจะตลอดเวลา...

...เขาให้ความสำคัญกับตำแหน่งมากกว่างานที่เขาทำ...

...ทัศนคติแบบนี้ไม่ได้ช่วยส่งเสริมสัมพันธภาพที่ดีกับคนอื่น...

...เขามักมองทีมงานหรือผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างน่ารำคาญ...

...และมองว่าเป็นฟันเฟืองที่เปลี่ยนไปมาได้ในองค์กร...

...หรือแม้แต่มองว่าเป็นอุปสรรคที่สร้างปัญหาในการเลื่อนตำแหน่งของตัวเอง...

...ผลลัพธ์ก็คือ องค์กรที่มีผู้นำแบบนี้ ย่อมมีปัญหาเรื่องขวัญและกำลังใจ...

...ผู้นำที่พึ่งพาตำแหน่งหน้าที่ มักทำตัวเองให้ดูดี...

...กีดกันไม่ให้คนอื่นก้าวขึ้นมา ข่มขู่ ทำให้คนอื่นรู้สึกด้อยค่า...

...โดยมีวิธีการ ดังนี้...

...2.1.ไม่เชื่อมั่นในคนอื่นอย่างแท้จริง...
...2.2.ทึกทักเอาว่าคนอื่นทำไม่ได้ แทนที่จะคิดว่าพวกเขาทำได้...
...2.3.ทึกทักเอาว่าคนอื่นไม่ยอมทำ แทนที่จะคิดว่าพวกเขาจะลงมือทำ...
...2.4.พร้อมที่ี่จะมองเห็นปัญหาของคนอื่น มากกว่าจะเห็นศักยภาพของเขา...
...2.5.มองคนอื่นเป็นหนี้สิน แทนที่จะเห็นเป็นสินทรัพย์...

...ตัวอย่างให้เห็นภาพของจริงในทีมงานของผม...

...ทีมงานทุกท่านครับ ท่านเป็นผู้มีพระคุณของผมครับ...

...ผมมีตำแหน่ง (position) ในผังองค์กรที่อยู่ก่อนพวกท่าน รายได้ของผมจึงมาจากการทำงานของพวกท่าน...

...ท่านจึงเป็นผู้มีพระคุณของผม...

..ผมสามารถตอบแทนบุญคุณทีมงานทุกท่านด้วยการทุ่มเทการทำงานให้องค์กรเจริญเติบโต จนสุดความสามารถของผม...

...ส่วนท่านจะรับเจตนาความหวังดีของผมหรือไม่ ท่านจะมีความรู้สึกอย่างไรต่อผม ท่านจะวิพากษ์ วิจารย์ผมอย่างไร ผมก็น้อมรับด้วยความเคารพ...

...เบื้องต้น ผู้นำต้องมีค่านิยมหลักที่ยึดถือ และปฏิบัติเป็นแบบอย่างจนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต...

...ใครจะดี หรือไม่ดีอย่างไร เราไม่ควรและไม่สามารถไปตัดสินใคร เป็นเรื่องของเขา แต่ตัวเราซึ่งเป็นผู้นำต้องยืนหยัดในคุณค่าแท้ของเราให้เขาพิสูจน์ได้...

...โดยตรรกะที่ไม่ผิดเพี้ยนเหล่านี้ ผู้ใต้บังคับบัญชา, ลูกน้อง, ดาวไลน์ ฯลฯ และทีมงานทุกท่านจึงเป็นผู้มีพระคุณต่อผู้บังคับบัญชา หัวหน้า อัพไลน์ ฯลฯ...

...ส่วนถ้าผู้ใต้บังคับบัญชา, ลูกน้อง, ดาวไลน์ ฯลฯ และทีมงานคนไหนมีความรู้สึกว่าผู้บังคับบัญชา หัวหน้า อัพไลน์ ฯลฯ เป็นผู้มีพระคุณต่อเขา ก็เป็นเรื่องส่วนตัวเป็นคน ๆ ไป...

...ผู้นำที่อาศัยตำแหน่งหรือหน้าที่ในการโน้มน้าว (Influence) คนอื่น ค่อนข้างจะทำงานร่วมกับคนอื่นได้ไม่ดีนัก บางคนไม่ชอบผู้คนเลยด้วยซ้ำ...

...พวกเขาเป็นผู้นำคนอื่นโดยละเลยความเป็นมนุษย์ไปหลายๆด้าน...

...ไม่สนใจว่ามนุษย์ทุกคนล้วนมีความหวัง มีความฝัน มีความปรารถนา และมีเป้าหมายของตัวเอง...

...พวกเขาไม่ได้ตระหนักว่า ในฐานะผู้นำ พวกเขาต้องนำวิสัยทัศน์และความปรารถนาของคนในทีมมารวมกันในแบบที่ก่อให้เกิดประโยชน์กับทุกๆคน...

..พวกเขาไม่สามารถเป็นผู้นำที่ดีได้ เนื่องจากไม่ยอมรับรู้และใส่ใจว่า ภาวะผู้นำไม่ว่าจะรูปแบบไหน ในสถานที่ใด หรือเพื่อวัตถุประสงค์ใดก็ตาม...

..."มันเป็นเรื่องของการทำงานร่วมกับคนอื่น"...

...ติดตามในตอนที่ 20 ค่ะ..

ขอบคุณบทความของ

นพ.ไมตรี พิชญังกูร